Toen ik vorige maand deze foto maakte was ik mij er niet van bewust dat dit wel eens de laatste foto van Wim zou kunnen zijn. Natuurlijk, hij was tenslotte al 82 jaar oud. Maar als hij bij zijn ‘steentjes’ kwam veranderde hij voor onze ogen in een jonge en zeer enthousiaste man. Dan kwam het kleine jongetje weer in hem naar boven die vol geestdrift zijn nieuwste vondsten aan je liet zien.Dat was Wim, de man waarmee wij vele reizen in binnen- en buitenland ondernamen op jacht naar de verborgen schatten van het Rijk der Mineralen.
Vooral Griekenland, Frankrijk en Duitsland werden door hem en zijn geliefde Mieke vele tientallen malen bezocht.
Maar Wim was ook de man met enorme kwaliteiten als bestuurder en fondsenwerver voor onze afdeling GEA-Zuidoost Nederland. Dankzij zijn onvermoeide inzet beleefde onze afdeling vele prachtige en financieel veilige jaren. Hij kwam pas in 1995 bij onze afdeling nadat een van onze GEA leden hem op zijn werk tegen het lijf liep. Wim liet Hub vol enthousiasme zijn laatste vondst zien van de Juchem, waarop Hub hem toevoegde dat hij beter kon ophouden met het verzamelen van die grote stenen en maar eens moest komen kijken naar onze micromountgroep. Dat betekende voor Wim een volledige ommezwaai en hij veranderde in een echte micromounter die in 25 jaar tijd een enorme verzameling bij elkaar wist te werken.
Daarnaast vormde hij samen met onze erevoorzitter Frits Doornekamp een onverslaanbaar technisch duo. Menigmaal werden wij aangenaam verrast door hun nieuwe technische creaties waarvan wij allemaal volop profijt trokken. Vooral het aanmoedigen van de mineralenfotografie en het maken van allerlei hulpmiddelen voor het uitvoeren van onze hobby lag hen na aan het hart.
Wim reisde ieder jaar met een aantal clubleden graag af naar de Micromount Ruilbeurs van de Quattre-M in Montigny-le-Tilleul. Daarnaast was hij ook de persoon die onze eigen IRMM weer nieuw leven wist in te blazen.
Enkele jaren geleden werd hij ook lid van de Kring Zwarte Woud Mineralen, waar hij weer veel oude vrienden tegen het lijf liep. Het was voor hem iedere keer weer een feest als wij weer bij elkaar kwamen in De Bilt.
Ik zou boeken vol kunnen schrijven over alle avonturen die hij met ons samen beleefd heeft.
Maar als het eropaan kwam was Wim een man die niet van veel poespas hield. En dat getuigt ook van zijn grote en liefdevolle persoonlijkheid. Hij stond altijd voor ons klaar, kon heel goed luisteren als je ergens mee omhoog zat en gaf altijd adviezen waar je mee vooruit kon.
Dat hij er nu niet meer is zal ons nog wel eens verdriet doen. Maar daar staat tegenover dat wij zoveel mooie dingen met hem mochten beleven. Dat is een schat waarvan wij voor altijd zullen kunnen genieten.
Wij wensen Mieke en de familie veel steun toe voor de komende moeilijke periode. Maar we zullen Wim voor eeuwig in ons hart meedragen.
Dag Wim…en dank voor alles.
Namens de GEA-kring Zuidoost Nederland,
Jacques Feijen
Secretaris
